Beter een goede kopie dan een slecht origineel

Lode Goukens-12 oktober 2020

Met Blauwblauw neemt een nieuwe striptekenaar de reeks de Kiekeboes over. Of althans een deel ervan. Er lijken immers meerdere teams aan te werken, wat opvalt aan de verschillende tekenstijlen.

Blauwblauw (nummer 156) werd getekend door Steve Van Bael en geschreven door Bruno De Roover. Jos Vanspauwen deed de inkting. Van Bael is een oude bekende want al in 2006 en 2007 leverde hij de potloodtekeningen bij de schetsen van Kiekeboes’ geestelijke vader Merho. Het leverde een conservatief stripalbum op, maar wel een dat nergens teleurstelde.

Door het ontslag van Thomas Du Caju (tekenaar van de minder bekende stripreeksen Sabbatini en Betty & Dodge) werd Van Bael plots terug één van de vaste striptekenaars, maar dan wel enkel voor de potloodtekeningen.

De kunst van het inkten

Bij stripverhalen is het de gewoonte om de potloodtekeningen te inkten en zo een mooi lijnwerk te krijgen dat ondoorzichtig zwart is en ideaal om te drukken. Sommige tekenaars blijken bijzonder sterk in inkten en soms blijkt jaren later pas dat ze hele strips inkten om een collega in tijdsnood te helpen zoals Eddy Paape deed voor Victor Hubinon (de stripreeks Buck Danny). Bepaalde tekenaars zoals Paul Geerts werken dan weer liefst met een vaste inkter (Eric De Rop).

Gezien strips tegenwoordig met de computer ingekleurd worden, zijn die zwarte ininktingen ook zeer belangrijk om vlot te kunnen inkleuren. Bij de Kiekeboes verzorgt Ine Merhottein steevast de inkleuring. Jos Vanspauwen, die eerder al strips van Marc Verhaeghen, Charel Cambré en Steve Van Bael inkte (onder andere de strips Complot in het Wildpark, de reeks Jump, de reeks Senne & Sanne, V-Bommen op Antwerpen, De Vliegende Hollander…) leverde een zeer consistente en bijna perfecte inkting in klassieke Merho-stijl af. Wie zich afvraagt hoe je dat kan zien, moet eens goed naar de wenkbrauwen of de plooien in de kleding kijken

Zeer klassiek Kiekeboe-album

Qua tekeningen is Blauwblauw hierdoor een zeer klassiek Kiekeboe-verhaal. Van Bael heeft de motoriek die Merho aan zijn personage gaf zeer goed onder de knie. Een uitzondering zijn de twee politieagenten op de cover die uit een andere reeks weggelopen lijken. Qua stijl van het verhaal en van de tekeningen verschilt Blauwblauw erg met het vorige album In troebel water. Maar dat vorige album was dan ook een buitenbeentje. Als er grafisch iets valt aan te merken op Blauwblauw is het wel de pagina lay-out, die soms nogal vreemd overkomt.

Standaard Uitgeverij

Soms is de pagina-opmaak een beetje apart.

Scenarist Bruno De Roover kwam van bij Studio Vandersteen waar hij aanvankelijk als striptekenaar werkte. Zijn bekendste schrijfwerk is de Jerom-spinoff J.ROM (getekend door de Nederlander Romano Molenaar); een reeks die het amper vijf albums volhield. J.ROM en het verdienstelijke Red Rider (een vaag op De Rode Ridder gebaseerde reeks van striptekenaar Steven D’Hondt en scenarist Lectrr die na drie albums stopte) konden het succes van Amoras niet overdoen. Zelfs met Willy Vandersteen als kapstok bleek het lanceren van een nieuwe reeks ongelooflijk moeilijk.

Jong talent veroordeeld tot oude reeksen?

Van Baels bekendste eigen werk is de zeer verdienstelijke zesdelige stripreeks Figaro. Deze reeks vertoont onmiskenbaar uiterlijke kenmerken van de uitstekende Dupuis-reeks Soda (oorspronkelijk van de recent overleden Brusselse scenarist Tome en de supergetalenteerde tekenaar Luc Warnant die later werd vervangen door de eveneens zeer getalenteerde Luikenaar Bruno Gazotti).

Kenners zagen ook steeds meer kenmerken van Merho’s tekenstijl terugkomen in Figaro. Die Kiekeboe-invloed viel inderdaad op in albums 4, 5 en 6. Collega’s prezen het tekenwerk van Van Bael, maar hij worstelde net als alle generatiegenoten met het claimen van een eigen publiek.

Het parcours van Van Bael is daarom tekenend voor de laatste twee generaties striptekenaars. Een eigen en nieuwe reeks opzetten is quasi onbegonnen werk in het Nederlandse taalgebied. Steeds meer jonge tekenaars moeten overleven van het inkten, het inkleuren of het compleet tekenen van andermans reeksen. Sommigen werken in studio’s zoals die van l’enfant prodige Charel Cambré die zo een extreem hoge productie kan ophouden. Anderen werken in de schaduw voor historische succesreeksen zoals Jommeke, de Kiekeboes, Suske en Wiske

Cambré ontving in september de Bronzen Adhemar en de jury vond het zelfs nodig zijn op Studio Vandersteen geïnspireerde aanpak te prijzen. Met het studiosysteem vallen dus tegenwoordig zelfs œuvre-prijzen te winnen. Weinig tekentalenten kunnen zich die luxe veroorloven en zullen nauwelijks kunnen leven van hun werk, laat staan prijzen in de wacht slepen.

Conclusie

De terugkeer van Van Bael naar de Kiekeboes is een keuze voor zekerheid voor zowel uitgever als striptekenaar. Van Bael en De Roover leverden een fijn album af dat alle ingrediënten bevat van een goed Kiekeboe-album. Ze vermeden om zelf overal hun geurspoor achter te laten zodat een fan die niet op pagina drie gaat kijken wie tekende of schreef in de waan zou kunnen verkeren een album van Merho in handen te hebben. Men kan daar denigrerend over doen, maar het verdient juist bewondering. De geest, de sfeer en de humor van Merho verdienen dat respect en het team dat daarin slaagt en toch een lezenswaardig album aflevert, verdient een daverend applaus.

De plot verklappen we uiteraard niet. Charlotte zit in een wijnproeverscursus en neemt het gezin op sleeptouw naar Frankrijk nadat Fanny vreest dat een vriendinnetje daar op een wijndomein in moeilijkheden raakte. Van der Neffe blijkt daar ook in de buurt om huwelijksproblemen op te lossen. De belachelijke of lachwekkende namen zijn gelukkig weer normaal gedoseerd en de grappen zijn visueel én verbaal zoals we gewend zijn. Stilistisch is Blauwblauw een top-Kiekeboe en inhoudelijk meer dan verdienstelijk.

 

ACTIE: de Doorbraak online boekhandel biedt u de Kiekeboes bundel: de 3 meest recente Kiekeboes albums tegen €28,00
(Blauw blauw, De Kiekeboes in ’t stad en De wereld rond met de Kiekeboes)

Bestel hier de Kiekeboes bundel tegen actieprijs

Alvast veel leesplezier!

Lode Goukens

Lode Goukens is master in de journalistiek. Zijn masterproef behandelde de journalistieke cartografie. Voordien was hij jaren beroepsjournalist en schrijver. Begonnen als officieel IBM multimedia developer in 1992 en één van de eerste professionele ontwikkelaars van DVD’s (dvd-authoring) schreef hij ook het eerste Belgische boek over het Internet in 1994. Hij behaalde ook al een master in de kunstwetenschappen en archeologie en een master filmstudies en visuele cultuur. Momenteel is hij bezig aan een master geschiedenis en een doctoraat.

In Leuven lopen geen seriemoordenaars rond
09-04-2023 De nieuwste misdaadroman van Jo Claes excelleert weer met cultuurhistorische weetjes, spanning en een nukkige hoofdinspecteur Thomas Berg.

Geschiedenis mag vermakelijk zijn: uitstekende strips over Het Verhaal van Vlaanderen
28-02-2023 Prachtige stripverhalen in een wervelende tekenstijl die net realistisch genoeg is om ernstig te nemen en grappig genoeg om te blijven lezen.

Waanzinnige en absurdistische Nero-navolging
19-12-2022 De Hemeltergers is geen hemeltergende navolging van Nero. Het is een hoogst vermakelijk boekje.

Verberckmoes ziet veel Europese vooroordelen
12-12-2022 Een cultuurhistorische kijk op de globalisering tijdens de Spaanse overheersing.

De schoonheid van wetenschappelijke boeken
07-08-2022 Boeken die geschiedenis schreven is de titel die de lading dekt. Bovendien gaat het over vaak beeldmooie boeken in een op zich ook fraai boekje.


Lees meer van Lode Goukens